LMOOC013 : พระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 กรณีการแต่งตั้งคณะกรรมการสอบข้อเท็จจริงความรับผิดทางละเมิด

เกี่ยวกับรายวิชา พ.ร.บ. ความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. ๒๕๓๙ ได้กำหนดหลักเกณฑ์ความรับผิดทางแพ่งของเจ้าหน้าที่ของรัฐสำหรับความเสียหายที่เกิดขึ้นในการปฏิบัติหน้าที่เป็นการเฉพาะ โดยมิให้นำหลักความรับผิดทางละเมิดและลูกหนี้ร่วม ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาใช้บังคับ กล่าวคือ ในกรณีที่เจ้าหน้าที่ของรัฐได้ปฏิบัติหน้าที่ด้วยความสุจริต โปร่งใส และเป็นธรรมแล้ว พ.ร.บ. ฉบับนี้ได้สร้างมาตรการเพื่อคุ้มครองเจ้าหน้าที่ของรัฐ โดยกำหนดให้เจ้าหน้าที่ไม่ต้องรับผิดในความเสียหายที่เกิดขึ้นหากไม่ได้กระทำโดยจงใจ หรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง และเจ้าหน้าที่ของรัฐ จะได้รับความคุ้มครองโดยไม่ถูกฟ้องคดีต่อศาล เนื่องจากกฎหมายกำหนดให้บุคคลภายนอกผู้เสียหายฟ้องหน่วยงานของรัฐ และเมื่อหน่วยงานของรัฐได้ชดใช้ค่าเสียหายแล้ว จึงจะพิจารณาไล่เบี้ยกับเจ้าหน้าที่ผู้กระทำละเมิด โดยเรียกค่าเสียหายจากเจ้าหน้าที่ของรัฐได้เฉพาะกรณีที่กระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงเท่านั้น และกรณีมีผู้ร่วมกระทำความผิดหลายคน ผู้ที่ร่วมกระทำความผิดต้องรับผิดเฉพาะส่วนของตนมิใช่อย่างลูกหนี้ร่วม กฎหมายฉบับนี้จึงก่อให้เกิดความเป็นธรรม สร้างขวัญกำลังใจ และเพิ่มพูนประสิทธิภาพในการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ของรัฐ